І месца ў катэгорыі проза дарослых. Дэб’ют 2023 год.

Дарыюш ЖУКОЎСКІ

Артур Клінаў: — Я заўсёды хацеў напісаць кнігу пра Мінск. Адчувалася, што гэты горад фантастычны сваёй незвычайнай, дзіўнай прыгажосцю. А тэкстаў пра горад практычна няма. Міф пра горад не існуе або проста няпоўны. Бо горад — гэта не вуліцы, цэрквы і не палацы, гэта міф, створаны не адной кнігай, а цэлым ядром тэкстаў. У выпадку з Мінскам ёсць адчуванне незавершанасці гарадскога міфа. Я хацеў унесці свой уклад у гэты працэс, зрабіць сваю версію. Міф горада, вядома, не можа быць створаны адным тэкстам. Таму за маёй кнігай павінны пайсці іншыя, каб Мінск заззяў, як Парыж ці Пецярбург. Каб Мінск пачаў асацыявацца з Горадам Сонца.

Ці можна пайсці далей?

Вароты, рынкі, пляцоўкі, плошчы гарадоў — прыпыначныя пункты. Ад іх зыходзіць шмат шляхоў, шмат магчымасцей. У Крынках ад шасціграннай рынкавай плошчы вядуць дванаццаць вуліц. Напэўна, у Антонія Тызенгаўза было шмат выхадаў з той кропкі, у якой ён апынуўся. Таксама жыхары і жыхары Крынак маглі падарожнічаць па дванаццаці кутках свету. Не ўсе паспелі. Пункт старту стаў для іх фінішнай прамой. Нягледзячы на тое, што яны пайшлі зусім не па гэтым шляху. Нехта іншы, незнаёмы, паказаў ім ярлык. Ён спаліў сінагогу і малітоўныя дамы. Потым застаецца яшчэ адна кропка — кропка адліку, але дзе яна цяпер?

Мінскія вароты на вакзале заўсёды стаяць. Стаяць яны зусім не горда і велічна. Яны шырока адкрыты. Яны рады кожнаму госцю (...)