Ніва № 42 (3205), 15 кастрычніка 2017 г.

Беларускі конь

Міраслаў ГРЫКА

У Валожыне ў цэнтральнай Беларусі неапазнаны конь моцна ўкусіў аўтамабіль нераскрытай маркі. Асабістыя даныя ўладальніка аўтамабіля не былі апублікаваны. Міліцыя актыўна шукае злачынцу. Моцна зацікаўленыя ў яго арышце таксама беларускія спецслужбы. Бандыцкі апетыт нясе на сабе прыкметы палітычнай правакацыі. І незалежна ад таго, ці з’яўляецца ахвярай аўтамабіляў, скажам, расійскай ці заходняй вытворчасці, а яго ўладальніца — жонка бачнага прадстаўніка мясцовай улады або валожынскага бізнесу. Ну, конь, расліннаедны від, павінен пасвіцца на сакавітых лугах, магчыма жэрці насенне збожжа, якога сёлета ў Беларусі шмат. Парковачнае месца не падыходзіць на луг для каня. Такім чынам рэвалюцыя, якую ён зрабіў у сваім меню, можа разглядацца як акт адчаю, але не ад голаду, толькі палітычны. І варта падкрэсліць, што беларускі конь уяўляе сабой у вышэйшай ступені народны элемент, каб не сказаць прама: да ядра нацыянальны. Таму, замест укусіць жалезны муштук, перакідваецца на расійскія або заходнія аўтамабілі. Нешта павінна быць на справе, што гэтае пытанне вельмі непакоіць беларускія ўлады.

Адчай беларускага каня непараўнальны з адчаем беларускіх патрыётаў, якія хочуць стварыць беларускамоўны ўніверсітэт у Мінску ALBARUTHENIA. Справа ў тым, што беларускія ўлады ўжо адмовіліся ад яго рэгістрацыі. І гэта ўсё. Сапраўды гэтак жа, як і ад ланцугоў для прывязання адчайнага каня. Але ўсё ж не на паляне, толькі на паркоўцы. У любым (...)


поўны тэкст артыкула ў друкаваным варыянце газеты або праз тыдзень у архіўным выпуску Нівы.PDF