Салодкае захапленне Адама

Міра ЛУКША

«Мінула ўжо 23 лістапада 2016 года. Мінулі Тры гады і Дзесяць Месяцаў, як ты, Мамачка, з Анёламі. Гэта ўжо Тры гады і Дзесяць Месяцаў, як ты, Мамачка, з Анёламі. Так, ужо Тры Гады і Дзесяць Месяцаў ад смерці найкаханай у свеце асобы. Гэта ўжо Тры гады і Дзесяць Месяцаў, калі Мама ў Небе. Тры гады і Дзесяць Месяцаў калі пакінула нас тут на зямлі. Тры гады і Дзесяць Месяцаў, праз якія мусілі прайсці і далей ідзем. Туга, сум і жаль такія вялікія, якіх не апішаш словамі. І з кожным днём цяжэй. Хаця мы ўжо дарослыя і пагадзіліся з гэтым, што Яна да нас ніколі не вернецца. На даем сабе рады з болем, які маем у Сэрцы. За гэты цяжкі час мы рабілі ўсё, як хацела б гэта Мама, былі ўзлёты і ўпадкі, сум і радасць, плач і смех. Ды так цяжка жыць у такой нішы — няма яе пры нас, калі яе вельмі патрабуем, калі ёсць праблемы. Мама ведала б, як іх вырашыць. Хаця і Я, і мае Браты і Тата маем сваё жыццё, усё ж у нас штосьці кепскае адбываецца. Я стараюся памагаць ім у цяжкія хвіліны, але часам цяжка штосьці параіць, паказаць. На жаль, Мама не паспела мяне ўсяго навучыць, перадаць і параіць, але ведаю, што мае сябе. Маем частку Любові, якую дала нам МАМА. Вельмі кахаем Яе і незалежна ад супраціву лёсу мы малайчыны і справімся з гэтымі цяжкімі хвілінамі...»

— гэты верш Адам Саласкевіч штогод публікуе на фейсбуку, успамінаючы сваю Маму. Але напісаў не толькі гэты верш, хаця сапраўды не мае часу яшчэ і пісаць.

На «Сяброўскай (...)