За Бобрай (2)

Аляксандр ВЯРБІЦКІ

Чарговая вёска за Ямінамі называецца Могільніцамі. Гэтыя дзве назвы быццам аднаго паходжання і падказваюць, што наваколле магло быць сведкам нейкіх сумных падзей, памятка па якіх асталася ў тапаніміі. Сапраўды, не было там весела.

У сярэднявеччы на поўнач ад Бобры жылі яцвягі. Дажылі яны да канца XIII стагоддзя. Геаграфічны слоўнік Польскага Каралеўства ад 1885 года так пісаў пра канец іх існавання: „R. 1264 pokonały wojska krakowskie Jadźwingów, i ich wodza Komata położyły trupem. Pod r. 1282 jedne źródła zapisują zwycięstwo Leszka Czarnego nad Litwą, inne nad Jadźwingami, których dognał za Narwią. Długosz walkę tę uważa za kres bytu Jaćwieży, wytępionej podówczas co do nogi”.

Аднак цікавую згадку пра яцвягаў падае Іпацьеўскі летапіс: „Въ лето 6787 (1279). Голодъ бысть по всей земле: и в Руси, и в Ляхох, и в Литве, и въ Ятвязехъ. Посем же ятвязе прислаша послы своя к Володимирови, тако рекуче: „Господине княже Володимере, приехали есмя к тобе ото всихъ ятвязь, надеючесь на Богъ и на твое здоровие. Господине, не помори насъ, но перекорми ны собе! Пошли, господине, к намъ жито свое продаятъ, а мы ради купимъ. Чего восхочешь: воску ли, бели ль, бобровъ ли, черныхъ ли кунъ, серебра ль, мы ради дамы”. Володимерь же из Берестья посла к нимъ жито в лодьяхъ по Бугу с людми с добрыми, кому веря. Идущим же имъ по Бугу, и тако возиидоша на Наровь, и поидоша по Нарови. Идущимъ же имъ, и придоша подъ городъ подъ (...)