Краіна заложнікаў

Уладзімір ХІЛЬМАНОВІЧ

Пасля трагічных падзей 19 снежня, трагічных найперш таму, што краіна воляй кіраўнікоў дзяржавы стала на шлях грамадзянскай нянавісці, адкрытай ці прыхаванай, многія пытаюцца, што ж будзе далей. Прыйшоў Новы год, людзям уласціва ў гэты сакральны час загадваць на будучыню, жадаць і чакаць лепшага. Рэчаіснасць, аднак, рыхтуе беларусам зусім іншае — збядненне, сацыяльную варожасць, далейшы грамадзянскі раскол, пераслед іншадумцаў. Махавік рэпрэсіўнай машыны ўжо запушчаны. Вельмі верагодна, што яна далей будзе ламаць і калечыць лёсы лепшых людзей нашай краіны да таго часу, пакуль у ёй нешта не зломіцца. Па-іншаму таталітарная дзяржава існаваць проста не можа, што паказалі два месяцы пэўнай лібералізацыі, калі апазіцыя атрымала магчымасць публічна выказаць свае погляды. Усе мы, жыхары Беларусі, зараз заложнікі. Заложнік нумар адзін — гэта найперш кіраўнік дзяржавы, які падзяліў беларускае грамадства. Ён ніколі не падасць у адстаўку і, паводле сваёй прыроды, ён няздольны на эвалюцыйнае рэфармаванне сістэмы ў бок дэмакратызацыі. Гэта выразна паказалі падзеі апошніх месяцаў. Варта было толькі крыху даць вольнасці і дзяржаўная машына пачала развальвацца на вачах. А ўсё таму, што грунтуецца яна не на трывалай станоўчай базе, а на страху, адміністрацыйным ціску, экстэнсіўным шляху развіцця, халяўна спажывецкім ладзе існавання. Няма вольнага гаспадарчага рынку, няма элементарных грамадзянскіх свабод, няма выбараў, няма ні (...)