Ніва № 23 (2821), 6 чэрвеня 2010 г.
Бяседа пад троіцкімі бярозкаміГанна КАНДРАЦЮК— Гожэ вашэ село Тыневічы! — Але! Асфальтуовку зробілі, то і гожэ... Не пра асфальтаваную дарогу я думала, выказваючы ўголас захапленне вёскай Вялікія Тыневічы. Спадабалася мне агульная чысціня і дагледжанасць панадворкаў ля старых дамоў, прыаздобленых агародчыкамі з чырвонымі цюльпанамі і квітнеючымі яблынькамі. І бяседная атмасфера напярэдадні нядзелі. На многіх панадворках, застаўленых нямецкімі і японскімі машынамі, грылявалі гарадскія дзеці і ўнукі, абавязкова пад музыку гуртоў „Ас” або „Прымакі”. Старажылы прыселі на лавачках ля хат... — Пайшлі ў святліцу, беларускія выступленні паглядзім, — прапануем тром бабулям, апранутым як на фэст... — Вы молодыя ідітэ, — адказваюць, — нам, старым, музыкі не мілы, усё баліць, косці круціць... У апошнім тлумачэнні мы адчулі нешта накшталт: прабачце, але нам нельга! Пасля даведаемся, што ў той самы дзень у вёсцы пахавалі Літоўку, праўда, старажылку адпявалі ў яе хаце, а не як апошнім часам прынята ў Вялікіх Тыневічах, у будынку былой школы, пераробленай на святліцу. (Чытача можа зацікавіць мянушка пакойніцы, якая сама па сабе нясе цікавую інфармацыю. У Нарваўскай гміне літоўкі і ліцьвіны не грамадзне Літвы, толькі жыхары суседняй Нараўчанскай гміны, якіх у мінулым раздзяляла мяжа паміж ВКЛ і Каронай). Мерапрыемста пад лозунгам Жыве яшчэ традыцыя запланавалі пачаткова на 12 (...) |